Зөвлөлт Холбоот Улсын коммунизмын эхэн үед уран бүтээлээ ид туурвиж байсан зохиолч Михаил Булгаковын энэхүү зохиол 1987 он хүртэл эх орондоо албан ёсоор нийтлэгдээгүй, хориотой зохиолын тоонд ордог байжээ. Хүмүүс гараас гарт дамжуулан уншиж, барууны орнуудад арай өмнөхөн нь хэвлэгдэж, хоёроос гурван янзын бичвэрээр хүмүүсийн дунд тархсан байна.
Тэгэхээр энэ зохиолын гол үзэл санаа бол гудамжны Шарик нэрт нохой, эсвэл профессор Филипп Филиппович дээр тулгуурлаагүй. Мөн Шарикийн өнчин тархины оронд хүний тэр дундаа гэмт хэрэгтэн гэж хэлж болохоор адгийн шаарны тархийг суулгаж байгаа нь уншигчдад цэвэр уран зөгнөл шиг санагдаж магадгүй. Өнчин тархи суулгаж өгсний дараагаар Шарикийн хэрхэн хүн болон хувирч байгаа, хувь хүн болж төлөвших гэж, өөрийнхөө орон зай, эрх ашгийг хамгаалах гэж оролдож буй нь, новшийн этгээд шиг аашилж байгаа нь цэвэр өнгөлөн далдлалт гэж хэлж болохоор санагдана.
Анагаах ухааны үүднээс ч дээрх үйл явц, хувиралт огтхон ч боломжгүй зүйл. Харин коммунист нийгэм, хамтралжих хөдөлгөөн хэрхэн хаант орос улсад бүрэлдэн тогтсон байсан оюунлаг, бүтээлч нийгмийг ажилчин анги, тэгш эрхээр далайлган сөнөөн устгаж буйг ёгтолсон гэж болно. Гудамжны нохой байхдаа Шарик олон долоон зүйл хүсэхгүй, дулаан шөнө, хэрчим хиам байхад л аз жаргал нь байдаг байсан бол хүн болж хувирсны дараа дэндүү их буюу өөрт нь ахадсан зүйлүүдийг шаардаж эхлэн, архи уун, тамхи татан танхайрч, бас болоогүй өөрийн эрх ашгаа цаг ямагт хөөцөлдөн буйгаар дөнгөж бүрэлдэн тогтож эхэлсэн нийгэм нь профессор Филипп Филипповичийн хэлсэнчлэн "Хөгжлийн доод түвшиндээ яваа амьтан" гэдгийг л шулуухан түс тас өгүүлсэн гэхэд болно.
No comments:
Post a Comment